Τι είναι η σκολίωση;
Η σκολίωση είναι η τρισδιάστατη παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, και συγκεκριμένα όταν η σπονδυλική στήλη εμφανίζει πλάγια απόκλιση μεγαλύτερη των 10ο με ταυτόχρονη στροφή των σπονδύλων που είτε παρουσιάζεται ιδιοπαθώς και εξελίσσεται κατά τη σκελετική ανάπτυξη του παιδιού με διάφορες μορφές, είτε είναι δευτεροπαθής, μετά από κάποια βλάβη σπονδύλου που οδηγεί στη παραμόρφωσή της. Η διαφοροποίηση αυτή στον ευθειασμό της σπονδυλικής στήλης μπορεί να έχει σχήμα “S” (υπάρχουν δύο καμπύλες) ή “C” (υπάρχει μία καμπύλη) ή να ακολουθεί ένα διαφορετικό pattern.
Τύποι σκολίωσης
Η σκολίωση χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: α) τη λειτουργική και β) την οργανική σκολίωση. Χαρακτηριστικό των λειτουργικών σκολιώσεων είναι η διατήρηση της φυσιολογικής αρχιτεκτονικής των σπονδύλων και η έλλειψη της στροφής στη σπονδυλική στήλη. Όταν εκλείψει το αίτιο που προκαλεί τη σκολίωση, η σπονδυλική στήλη αποκαθίσταται πλήρως εφόσον δεν έχουν δημιουργηθεί μόνιμες βλάβες. Η οργανική σκολίωση, αντιθέτως, είναι μια τρισδιάστατη παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης. Στη μορφή αυτή της σκολίωσης το κύρτωμα δε διορθώνεται με την κλίση του κορμού προς το κυρτό τμήμα και είναι μόνιμο.
Η οργανική σκολίωση ταξινομείται ως εξής:
α) Ιδιοπαθής σκολίωση, δεν υπάρχουν σαφή αίτια για το συγκεκριμένο τύπο σκολίωσης. Οι παράγοντες κινδύνου είναι η κληρονομικότητα και η γενετική προδιάθεση.
β) Συγγενής σκολίωση, η οποία παρουσιάζεται από τη γέννηση (ανωμαλίες σχηματισμού και διαχωρισμού σπονδύλων κατά την εμβρυϊκή ζωή).
γ) Νευρομυϊκή σκολίωση, η παραμόρφωση οφείλεται σε κάποιο συγγενές αίτιο (πολιομυελίτιδα, εγκεφαλική παράλυση, μυϊκή δυστροφία κ.α.).
δ) Εκφυλιστική σκολίωση, η οποία εμφανίζεται στους ενήλικες (άνω των 40 ετών) και πρόκειται για την αναμενόμενη φθορά λόγω ηλικίας που οδηγεί σε παραμόρφωση.
Διάγνωση Σκολίωσης
Η διάγνωση της σκολίωσης γίνεται με:
Κλινικό έλεγχο. Για την επιβεβαίωση της σκολίωσης απαιτείται τεστ επίκυψης, όπου διακρίνεται η καμπύλη της σπονδυλικής στήλης.
Απλές ακτινογραφίες, οι οποίες είναι χρήσιμες για τη συνολική εικόνα της παραμόρφωσης και χρησιμοποιούνται κυρίως για τη διάγνωση της σκολίωσης και την αξιολόγηση της εξέλιξης της κύρτωσης. Η αξιολόγηση αποσκοπεί στη μέτρηση της γωνίας της κύρτωσης με τη μέθοδο Cobb.
Αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία, μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Αντιμετώπιση Σκολίωσης
Υπάρχουν τρεις επιλογές:
1) Η παρακολούθηση, η οποία περιλαμβάνει κλινική εξέταση και ακτινογραφίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Συστήνεται επίσης η σωματική άσκηση και ορισμένες ειδικές φυσιοθεραπείες.
2) Αν η παραμόρφωση αυξηθεί πάνω από ένα όριο (συνήθως 20-25 μοίρες) συνιστάται η χρήση κηδεμόνα όπως ο θωρακοσφυϊκός -ιερός κηδεμόνας και ο κηδεμόνας τύπου DDB. Ο κηδεμόνας θεωρείται ότι αναχαιτίζει την πρόοδο του κυρτώματος, αλλά δεν μπορεί να μειώσει δραστικά την παραμόρφωση. Αυτό αφορά ασθενείς που βρίσκονται στην παιδική και εφηβική ηλικία.
3) Αν ο κηδεμόνας δεν καταφέρει να σταματήσει την πρόοδο του κυρτώματος, και εξελιχθεί άνω των 40-45 μοιρών, συνιστάται χειρουργική επέμβαση δηλ. Σπονδυλοδεσία ή κάποια απ τις νεότερες τεχνικές
